TIMOTHY DALTON heeft verborgen komisch talent

De nieuwe James Bond nog in Shakespeare-sfeer

Van een medewerkster
LONDEN, donderdag
Timothy Dalton zit een kwartier na de voorstelling van „Antonius en Cleopatra” vermoeid in de kleedkamer maar glimlacht breed. Het geplande gesprek moest hij wat uitstellen maar daar had hij heel goede redenen voor, zoals hij zich verontschuldigde. Enkele uren later, toen wereldkundig werd gemaakt dat hij de nieuwe James Bond zou worden, bleek waarom het wel ging. De vierde 007 in de filmgeschiedenis had even tijd nodig om zijn zaken te regelen tussen een Shakespearevoorstelling en een afspraak met een Nederlandse journaliste door.

Eindelijk is de beslissing gevallen, niets kan meer mis gaan. Eindelijk ook zit Timothy Dalton op z’n gemak, de lange benen over elkaar geslagen, een tevreden grijns op het gezicht dat magerder blijkt te zijn dan dat uit de serie Jane Eyre, waarmee hij kort geleden nog op de Nederlandse televisie te zien was.

Timothy Dalton als de stuurse Mr. Rochester zoals Nederland hem in 1986 leerde kennen in de tv-serie Jane Eyre

Vanaf 26 mei heeft hij in Londens West End naast Vanessa Redgrave gewerkt aan twee slopende Shakespeareprodukties, eerst „De getemde Feeks” en nu dus nog „Antonius en Cleopatra”. Het was de laatste voorstelling van die reeks die hem opnieuw heeft bevestigd als een illustere en veelzijdige Britse acteur. (...)
„Je moet dan wel veel plezier in je werk hebben om door te gaan,” bekent hij en met duidelijk genoegen vertelt hij over de rollen waarin hij de artistieke prestatie van het grootste belang vindt. „Je wordt gevraagd door een regisseur, omdat die vindt dat je het aan kunt. Dat betekent dat je dan met je gehele vermogen moet proberen het beeld te verwezenlijken dat die regisseur voor ogen heeft. Klassieke rollen houden daarbij mijn voorkeur.” (...)

In „Antonius en Cleopatra” schuilt ook een lach. Juist de scènes waarin vrolijkheid de boventoon voert, blijkt er in Timothy Dalton iets verborgen komisch te zitten, dat hem uitstekend geschikt moet maken voor „the perfect comedy”. De opmerking verrast hem kennelijk. „Dat je dat hebt opgemerkt! Maar voor zulke rollen word ik nooit gevraagd.” (...)

Met Vanessa Redgrave in Shakespeares Anthony & Cleopatra

En de toekomst voorzover die niet door James Bond wordt beheerst?

„Cyrano de Bergerac spelen, hoewel dat heidens moeilijk is.” Maar Cyrano zal moeten wachten. Geheim Agent 007 gaat voor èn een leven in de wereld van glamour en glitter, of hij wil of niet. Veertien dagen geleden kon hij nog rustig eten in een Italiaans restaurantje naast het Londense Haymarket-theater. Dat zal in de toekomst niet meer weggelegd zijn voor Timothy Dalton.

(...) Ambities heeft Glynis Barber echter wèl. Ze wil zich meer toeleggen op de serieuze kant van het acteren. Zo zal ze meespelen in een toneelstuk van Dennis Potter dat door de BBC wordt uitgezonden, en als alles meezit kunnen wij haar bewonderen als één van de James Bond-meisjes in de nieuwste 007 film ‘Living Daylights’. De auditie daarvoor heeft ze in ieder geval al achter de rug.

Nederlands accent aan nieuwe James Bond-film

De 25-jarige actrice Maryan d’Abo, die van Nederlandse afkomst is, gaat de fel begeerde vrouwelijke hoofdrol spelen in de nieuwste James Bond film The Living Daylights. De verrassende uitverkiezing van Maryan uit honderden andere gegadigden voor deze filmrol, werd gisteren in Londen bekend gemaakt door filmproducent Albert R. Broccoli.

De nieuwe 007-film krijgt hiermee een extra Nederlandse dimensie omdat naast Maryan ook de al eerder uitverkoren Amsterdamse acteur Jeroen Krabbé een prominente rol in de nieuwste Bond gaat spelen.

Maryan werd 25 jaar geleden in Londen geboren als dochter van een Nederlandse vader en een Russische moeder. Op vijfjarige leeftijd verhuisde zij naar Genève en later naar Parijs.

Maryan d’Abo speelt in de nieuwe Bond naast hoofdrolspeler Timothy Dalton, de rol van een Tsjechische celliste die verstrikt raakt in een Oost-West complot.

(...) De enige diepgang komt van Anthony Burgess, die meer schrijft dan Boudewijn Büch kan lezen. Hij staat stil bij het 25-jarig bestaan van de filmheld James Bond, die allang niets meer met Ian Fleming te maken heeft. Geen patriottistische strekking meer, alleen nog technologisch getint vermaak. Bond is uit de hand gelopen. Burgess onthult dat hij tien jaar geleden de opdracht kreeg een scenario te schrijven voor The spy who loved me en dat hij een satanische boef bedacht die wraak wilde nemen op de wereld. Als de paus niet onmiddellijk het plafond van de Sixtijnse kapel wit zou schilderen, zou de schurk een kloosterschool opblazen. En als de Britse vorstin zich niet samen met alle ministers uit het Gemenebest naakt voor de tv-camera’s vertoonde, zou het hele gezelschap in het Sydney Opera House worden vernietigd. Het script werd dus afgekeurd. Alleen de als olietanker vermomde schuilplaats van de onverlaat zag hij terug. In juli gaat de nieuwste Bondfilm in première. De bladen zullen er weer vol van staan. (...)

(...) De keus van de hoofdrolspeler was niet zonder risico: de naam Sean Connery is voor het grote publiek in de eerste plaats verbonden met James Bond. Connery als middeleeuwse celibataire en cerebrale monnik, beroofd van technische hoogstandjes, snelle wisseling van locaties en aantrekkelijke dames; het was moeilijk voor te stellen. Een bekende naam met het verkeerde image: dat was het probleem voor de publiciteit. Toch kan zon combinatie ook prikkelend werken. Wie is vrij van leedvermaak als het image waar blijkt te zijn en Connery geen monnik kan wezen. Zoiets in de trant van „redt James het in de middeleeuwen?”. Het mag verklapt worden: James redt het met glans.

James Bond nu ook in museum te New York

NEW YORK, 5 juni — Het Museum of Modern Art in New York is eigenaar van veertien James Bond-films. De films werden het museum aangeboden door Albert ‘Cubby’ Broccoli, de producer van deze volgens het museum „populairste serie in de geschiedenis van de film”.

Ter gelegenheid van de schenking heeft het Museum of Modern Art een tentoonstelling ingericht, die onder de titel Guns, Gals and Gadgets een beeld geeft van James Bond als ‘cultureel fenomeen’. De expositie bestaat onder meer uit video-clips, posters en foto’s uit vijftien Bond-films, waaronder The Living Daylights, de nieuwste in de reeks die binnenkort in première gaat. Het museum presenteert ter ere van Bond ook een twee weken durend filmfestival. (UPI)

James Bond komt met groot gevolg

De nieuwe James Bondfilm „The living daylights” gaat begin juli in Nederlandse premiere in het Amsterdamse Tuschinski-theater. Het is de bedoeling dat die première niet alleen wordt bijgewoond door de Nederlandse ster van de film, Jeroen Krabbé, maar ook door Timothy Dalton, de nieuwe vertolker van de titelrol en door Maryam d’Abo, de nieuwste Bond-vrouw.

(...) Daar is ook onze eigen gloeilampenfabriek achter. Rob Riphagen, reclamebaas van de multinational uit Eindhoven, heet in het publiciteitscircuitje sinds enige tijd „de Nederlandse James Bond.” Met Philip Coyte, leverancier van requisieten voor de high-tech Bond-films, heeft Riphagen een prima ‘deal’ op basis van kostprijs. Riphagen: „In de laatste Bond-films is Philips met ongeveer 200 produkten aanwezig. Wij krijgen bijtijds inzage in het script en zoeken daar de passende Philips-produkten bij.” Philip Coyte: „Als in de film een boef met een mes wordt neergestoken, vraagt Riphagen zich af of dat niet met een elektrische schroevedraaier van Philips kan.” (...)

Kwart eeuw aantrekking

Dit jaar bestaat James Bond 25 jaar en dat zonder iets van zijn vingervlugheid, zijn aantrekkingskracht op langbenige dames en Russenhaat verloren te hebben. Voorwaar een prestatie en Veronica Film is dan ook niet van plan dit feit onopgemerkt voorbij te laten gaan. Woensdag 17 juni vanaf 22.02 uur fragmenten uit oude Bond-films en interviews met de hoofdrolspelers in de nieuwste Bond: Timothy Dalton (de nieuwe), Jeroen Krabbé (de slechte) en Myriam d’Abo (de mooie). „The living Daylights” gaat 2 juli in première, zonder Roger Moore dit keer. Jammer dat ze hem niet konden interviewen.

‘Mijn naam is Bond en ik vrij veilig’

LOS ANGELES — Aids laat, ‘zichtbaar’ sporen na in de filmwereld. Zo zal James Bond het deze zomer op het seksuele vlak wat rustiger aan moeten doen. In zijn nieuwe film ‘The living Daylights’, die op 31 juli in de VS uitkomt, zal hij het bij één schone houden in plaats van de gebruikelijke drie. „We moeten rekening houden met de nieuwe seksuele gewoontes,” zegt Richard Malbaum, schrijver van dertien Bondfilms. „Een Bond die maar wat aanrommelt, past niet meer in deze tijd van Aids.” (...)

Krabbé schittert op Engelse Bond-première

door Henk ten Berge
LONDEN, dinsdag
Een koninklijke wereldpremière zoals nog nooit een Nederlandse acteur heeft beleefd. Dit overkwam gisteravond laat Jeroen Krabbé in Odeon aan Leicester Square, het hartje van Londens uitgaanscentrum.

„The Living Daylights”, het nieuwe opwindende avontuur van James Bond, waarin de Nederlander was uitverkoren voor de fel begeerde rol van 007’s traditionele vijand, werd er feestelijk ten doop gehouden door prinses Diana en kroonprins Charles van Engeland die spontaan het mooist denkbare compliment voor de Amsterdammer had: „Gelukkig maar dat hij de avonturen in de film overleeft, dan kunnen wij in de toekomst misschien nog eens van hem genieten.”

Letterlijk stijf van de zenuwen, maar moreel gesteund door zijn vrouw Herma en zijn zonen Martijn en Jasper, had Jeroen Krabbé, die dit seizoen als filmheld internationaal zo geweldig doorbreekt, zijn opwachting gemaakt in het theater voor de eregasten met Timothy Dalton, de nieuwe vertolker van ’s werelds bekendste Geheim Agent, Maryam d’Abo, de nieuwe Bond-vrouw, regisseur John Glen en de vermaarde producent Cubby Broccoli.

Leicester Square, zwart van het volk en badend in het licht, was voor een dag officieel omgedoopt in James Bond Square, hoewel dit feestelijke plein even zeer aan de voeten van Jeroen Krabbé leek te liggen. Immers, ook aan de overkant straalde zijn naam van de theatergevel waarachter „No Mercy” nog draait, het succes waarin hij naast Richard Gere de show steelt.

„Het absolute hoogtepunt in mijn leven,” juichte Jeroen Krabbé met zijn kinderlijke enthousiasme. „Maar nog nooit ook ben ik zo nerveus geweest! Op zo’n avond besef je weer dat het de moeite waard is om gewoon op de onderste trede te beginnen als je een vak goed wilt leren. Jaren sappelen en voorstellingen geven van Wildervank tot Sas van Gent zijn de basis van dit succes, van deze wereldrol.”

Al dagen lang valt hem een viersterren behandeling ten deel, wordt hij rondgereden in een Daimler met chauffeur en brengen obers voortdurend nieuwe flessen champagne op zijn deftige hotelkamer. Het afgelopen weekeinde onderging hij maar liefst zeventig interviews met de media uit Engeland en Amerika. „Ik ben daar nog steeds niet aan gewend. Een droom is het, een roes. Ik las daar wel eens over in verhalen over Hollywood-beroemdheden, maar nu het mij gebeurt, is het bijna onwezenlijk. Ben jij dat jochie uit Amsterdam, zeg ik maar steeds tegen mezelf.”

De uitverkorenen die de wereldpremière van „The Living Daylights” mochten bijwonen, onder wie talloze prominenten van de Griekse koning tot en met de tegenwoordig op internationale bruiloften en partijen onvermijdelijke Joan Collins, reageerden juichend op de film.



Tijdens de nachtelijke partij in Inns of Court aan de oevers van de Theems kwamen de loftuitingen pas goed los. De algemene conclusie kwam tot opluchting van de cast en de makers hier op neer: „Niets dan goeds voor Roger Moore c.s. maar de Bond-nieuwe stijl komt precies op tijd.

Jeroen Krabbé en Richard Gere bijna verbrand

JEROEN KRABBÉ, wiens JAMES BOND-FILM gisteravond in première ging in Londen, is tijdens de opnamen van de film NO MERCY, waarin hij speelt met RICHARD GERE, bijna levend verbrand. Dat gebeurde tijdens de schietpartij aan het einde van de film.

„De man van de speciale effecten gebruikte een nieuwe vloeistof, waarmee hij de muren van het decor insmeerde om ze zo in vlammen te laten opgaan. Omdat er te lang gewacht werd met het aansteken, verspreidde de brandbare stof zich. Toen men eindelijk het decor aanstak, ging het meteen in vlammen op.”

Bang

Jeroen Krabbe: „Richard Gere en ik zaten er in opgesloten met twaalf anderen. Ik had nog een grote overjas ook aan. Op de een of andere manier lukte het ons om er levend uit te komen. We waren erg bang. Mijn vrouw, die naar de opname keek, dacht dat mijn laatste uur geslagen had.”

„De man van de speciale effecten werd na dit incident op staande voet ontslagen. Daarna hadden we een lunchpauze en toen moesten we het weer helemaal opnieuw opnemen.”

Deze risico’s, zei hij, waren er gelukkig niet bij de opname van de JAMES BOND-film. „Die hebben vijfentwintig jaar ervaring en dat zie je,” aldus Jeroen Krabbé. „De stunts zijn verbazingwekkend, maar je voelt aan dat er niets mis kan gaan. Er wordt met grote zorg gewerkt.”

JEROEN KRABBÉ heeft zich tijdens en na het maken van de film druk bezig gehouden met schilderen. Hij heeft nu vijftig schilderijen klaar, die hij binnenkort wil exposeren. Men heeft, zegt hij, al ƒ 2500 per schilderij geboden. „Dat heb ik afgewezen,” zegt Jeroen, „het is unfair zoveel te vragen voor een schilderij. Op die manier kunnen gewone mensen er nooit een kopen.”

Geheim Agent serieuzer in „The living Daylights”

LONDEN, donderdag
De ingrijpende verjongingskuur van het verschijnsel James Bond lijkt in alle opzichten mooi gelukt. Niet alleen is er het nieuwe en mannelijker gezicht van Timothy Dalton, de jongere vertolker van 007, zelfs Miss Moneypenny, al veertien films lang de stille aanbidster en al 25 jaar hopend op een intiem avontuur met de vermaarde held, heeft jeugdiger trekken gekregen dank zij de actrice Caroline Bliss, geboren in de maand dat James Bond zijn debuut op het witte doek maakte. Over de hele linie hebben de makers van de succesvolste filmserie aller tijden het aangedurfd de stijl te veranderen en te moderniseren.

door HENK TEN BERGE

Het spektakel en de stunts zijn uiteraard gebleven, de sfeer en het verhaal hebben meer de vorm aangenomen van een romantische avonturen-komedie met de mens centraler dan in de voorgaande Bond-afleveringen. Het succes bij de wereldpremière eerder deze week bewees dat ze in de roos hebben geschoten.

Serieuzer

Op de ochtend na het feest stapte de 78-jarige producent Cubby Broccoli dan ook uiterst tevreden rond. „De keuze van Timothy Dalton als de nieuwe Bond was natuurlijk een ideale aanleiding om over te gaan tot deze ingreep die vooral op rekening komt van de schrijvers Richard Maibaum en Michael Wilson.

Routine is het grootste gevaar dat zo’n serie bedreigt en we hebben altijd met succes kunnen voorkomen dat we in herhalingen vielen. Maar ook zonder een nieuwe acteur in de titelrol waren we wel tot modernisering overgegaan.

Het script voor „The living Daylights” was al kant en klaar toen Timothy er pas bij kwam. Het is daarna nauwelijks aangepast. Hier en daar een beetje in de dialogen want Tim bleek perfect in het nieuwe concept te passen. Hij was duidelijk anders dan zijn voorgangers, serieuzer en doortastender in zijn optreden, een toffere jongen en niet meer de arrogante he-man die voortdurend voor de show omgeven wordt door mooie stukken. Deze James Bond mag echt betrokken raken in een liefdesaffaire.”

Nòg een tevreden gezicht the day after the night before: Timothy Dalton, de James Bond voor de jaren negentig. (...)

„Tim” Dalton is voorlopig voor vier produkties door Cubby Broccoli gecontracteerd. Deze 007 zou er geen bezwaar tegen hebben wanneer Maryam d’Abo opnieuw zijn maatje zou worden, de eerste leading lady in zijn roemruchte leven die echt naar hem overloopt en van de held meer verwacht dan alleen maar een leuke slotscène. Wat Maryam betreft mag de vriendschap voortduren. (...)

De allervrolijkste uit het Bond-gezelschap evenwel bleef Jeroen Krabbé, wiens rol als Bonds rivaal door de internationale pers uitstekend werd ontvangen. Hij speelt hem ook met alle tonen en kleuren die een goed acteur tot zijn beschikking heeft: aanvankelijk wat tragisch en meelijwekkend en later, wanneer in het verhaal zijn overwinning naderbij lijkt te komen, zelfverzekerd en met een superieure glimlach. Even later zal het volgens de ongeschreven wet van James Bond toch verkeerd met hem aflopen.

Jeroen onderging de afgelopen dagen zeker zeventig interviews met de Engelse en Amerikaanse media en hij deed dat charmant, vakkundig en als een boeiende verteller.

Gekste klant

Afgeluisterd aan zo’n tafeltje nadat hem gevraagd werd wat hij met alle aanbiedingen gaat doen: „Ik wil niet aan de lopende band rollen spelen. Ik wil ook tijd voor mijn gezin overhouden en de gelegenheid hebben om te schilderen. Mijn agente in Los Angeles vindt me haar gekste klant, de enige die niet wil werken! Ik accepteer hooguit de helft van alle aangeboden rollen. Ik vind het leuk om te doen en wil het leuk houden. Echte ambities heb ik niet. Ik heb pas een piepklein rolletje gedaan in „A world apart” van Chris Menges in Zimbabwe, bijna voor niks. Het reizen kostte me meer dan het werken. Het is een felle anti-apartheidsfilm. (...)

Komende dinsdag vindt in het Amsterdamse Tuschinski-theater de gala-première plaats van „The Living Daylights”. Nederland is het tweede land waar de nieuwe Bond in première gaat. Timothy Dalton, Maryam d’Abo en uiteraard Jeroen Krabbé zullen die eerste voorstelling met hun aanwezigheid opluisteren. Producent Cubby Broccoli brengt daarmee een bijzonder eerbetoon aan ons land dat „het beste Bond-land ter wereld is.

Percentsgewijs bezorgde Nederland onze laatste vijf produkties de meeste bezoekers. Ik hoop dat Holland ook van de Bond-nieuwe-stijl gaat houden.”

James Bond is anders, maar de stunts niet

Hij is vriendelijker, menselijker, charmanter en bescheidener. En gelooft veel meer in romantiek dan in sex. Afgaande op de Britse recensies na de wereldpremière in Londen van afgelopen maandag zijn dit de eerste overheersende indrukken van de nieuwe James Bond, die in het spoor van zijn gouden voorgangers als geheim agent 007 de internationale filmwereld moet veroveren.

Sean Connery met zes en Roger Moore met zeven Bondfilms zijn daar ruimschoots in geslaagd. En de grote vraag is nu of de 40-jarige Shakespeare-acteur Timothv Dalton ‘het’ ook in zich heeft. Met dat ‘het’ bedoelt men de onweerstaanbare aantrekkingskracht die de Bond-films nu zo’n 25 jaar lang op het bioscooppubliek hebben uitgeoefend. Voor zover men dat heeft kunnen nagaan hebben gedurende die tijd in totaal meer dan anderhalf miljard mensen gekeken naar veertien films over de onstuimige activiteiten van 007; de grote creatie van de Engelse schrijver Ian Fleming.

En nu is dan vanaf volgende week ook in Nederland te zien The Living Daylights, gebaseerd op één van Flemings creaties van een enge adonis om het vuile werk op te knappen en een excentrieke Amerikaanse wapenhandelaar. Maar als het gaat om het notoire, extravagante schurkentype dat in de voorgaande Bond-films domineerde, spelen dezen duidelijk in de tweede divisie. Jeroen Krabbé, die met veel verve Koskov, de Russische generaal speelt, zegt er zelf van: „Koskov doet natuurlijk wel stoute dingen, maar een echt doortrapte en gemene schurk is hij niet. En ook dat is een duidelijk verschil met de vorige Bond-films”. (...)

In tegenstelling tot Connery en Moore is Dalton wel degelijk een lezer van Ian Fleming. Hij kent al diens Bond-verhalen en heeft een geheel eigen beeld van agent 007. Vandaar opeens het andere karakter van James Bond. De held zelf is anders, maar de verpakking met wilde klopjachten, spectaculaire achtervolgingen, compleet met een grillig mozaïek van stunts en effecten echter niet.

100 produkten te zien in nieuwe James Bondfilm

PHILIPS SPEELT MEE MET 007

door Dons Reerink
EINDHOVEN, zaterdag
Aan de nieuwste James Bond film „The Living Daylights” heeft Nederland een fikse bijdrage geleverd. Niet alleen speelt onze eigen Jeroen Krabbé de rol van Russisch geheim agent Koskov. Wie goed kijkt kan ruim honderd Philips produkten tellen, en dat is maar een deel van de driehonderd die in totaal „meespelen.”

Speciaal voor deze film ontwierp Philips’ afdeling vormgeving een zogeheten keyfinder. James Bond krijgt dit apparaatje, bekend als verklikker van zoekgeraakte sleutels, mee van „O”, laboratorium-man van de Britse geheime dienst. „Er zitten twee batterijtjes en wat gesoldeerde draadjes in, en een heel klein luidsprekertje dat piep-piep-piep zegt als je fluit,” aldus Fred Fransen, coördinator consumentenprodukten.

„In de film komt er bovendien verdovend gas uit (voor speciale vrienden heb ik ook een paar zo laten maken) en zit er een springlading in. Een keyfinder is op zich niet nieuw, maar gewoonlijk is het een plastic vierkant doosje. Wij wilden natuurlijk een eigen herkenbare vormgeving.”

„In de film zitten vier scènes waar het apparaatje duidelijk in beeld is. Voor ons is het verder een promotioneel artikel dat je als weggevertje gebruikt in plaats van de ballpoint of de aansteker. We hebben er om te beginnen 100.000 laten produceren.”

Miljoen dollar

Philips leverde voor deze vijftiende Bond-film exclusief alle telecommunicatieapparatuur, meet- en regelapparatuur, audio en video, complete kantooruitrustingen, lichtsysteem, bewakingssystemen en een groot aantal huishoudelijke apparaten. Een CD-speler met raketuitrusting behoort natuurlijk niet tot het normale Philips assortiment. „Maar in ’t algemeen gaat het om standaardapparatuur,” zegt Fransen, „waar we soms wel aparte programma’s voor hebben geschreven.”

Normaliter moet een fabrikant die produkten voor een film wil leveren daar een lieve duit voor neertellen. Fransen: „Het bedrag varieert met het aantal seconden dat je in beeld bent, maar een miljoen dollar is helemaal niet gek.” Philips heeft voor deze film geen cent betaald.

„Waarschijnlijk omdat we in Europa één van de weinigen zijn met zo’n breed scala aan produkten. Dat was voor de Bond-organisatie makkelijk: ze hoefden niet voor het ene apparaat naar de ene, en voor het andere naar de andere fabrikant.”

Het is niet de eerste keer dat Philips apparatuur levert voor een Bondfilm. In 1981 waren produkten te zien in „For Your Eycs Only” en in 1985 in „A view to a kill.” „Bij die produkties werden we pas in een vrij laat stadium betrokken,” vertelt Fransen.

„Dit keer kregen we het filmscript ter inzage, en werd ons ook gevraagd om suggesties te doen voor geschikte apparatuur. Zo ontstond het idee voor de keyfinder. En zo ontdekten mensen van de Bond-organisatie tijdens een bezoek aan het concern de vidiwall (een wand vol beeldschermen), die ze vervolgens in het verhaal hebben ingepast.” (...)

Bont gezelschap rond 007

door Henk ten Berge
AMSTERDAM, woensdag
James Bond, toevertrouwd aan de zorgen van zijn gevaarlijkste vijand die hem bovendien als een charmante gastheer en gids rondleidde door oud-Amsterdam: die merkwaardige scènes waren het afgelopen etmaal te zien in de hoofdstad.

Timothy Dalton, de nieuwe vertolker van 007 en zijn bevallige partner Maryam d’Abo waren de Noordzee overgestoken ter opluistering van de Nederlandse première van „The Living Daylights"” in het Tuschinsky-theater en verkeerde uiteraard in het gezelschap van Jeroen Krabbé die in de film fungeert als de corruptste KGB-generaal Koskov, de traditionele tegenstander van ’s werelds bekendste geheim agent.

Jeroen, die behalve acteur ook een verdienstelijk schilder is en een handige kok, had zich voorgenomen een maaltijd te bereiden voor het beroemde gezelschap wanneer ze bij hem thuis zijn andere artistieke werk kwamen bekijken. Later voer hij zijn collega’s die „vrienden voor het leven zijn geworden” in een open boot door de Amsterdamse grachten tijdens een van de zachtste nachten van het jaar.

Timothy Dalton brengt Bond weer op niveau

Door Peter Slavenburg
Na Dr. No, de oudste James Bond-film, die vijfentwintig jaar geleden het licht zag, is aflevering vijftien, de nieuwste, zonder meer de beste van de Bond-serie. The Living Daylights is hard, snel en spectaculair, zonder de ongeloofwaardige onzin van de Bond-produkties van de laatste jaren. Voor een niet gering deel is dat te danken aan Timothy Dalton, de acteur die de zaak overnam van Roger Moore: de te oude, te dikke en te minzame 007. Dalton, 41 jaar, zocht en vond zijn inspiratie vooral in de boeken en verhalen van Ian Fleming zelf: „Per slot van rekening war die boeken de basis van alles.” (...)

Wat vooral opvalt is dat Dalton aanzienlijk harder is dan zijn laatste voorganger: directer, beslister en grimmiger. Dalton: „Ik wilde niet hetzelfde doen als Connery en Moore deden, maar ook niet iets heel anders: zij deden het — hoe verschillend ook — per slot van rekening goed. Daarom heb ik alle boeken van Fleming gelezen en voor mij zelf een nieuw beeld van Bond gecreëerd.

Voor mij is Bond veel meer dan hard. Hij leeft voortdurend op de rand van leven en dood en is daarom erg aan een aangenaam leven gehecht. Bond is een man van principes in een wereld waar bijna geen principes gelden. Hij doet geen dingen die hij niet smaakvol vindt, zoals Kara doodschieten aan het begin van het verhaal: dat beschouwt Bond als een ordinaire moord en dus doet hij het niet, ook al is het zijn opdracht.” (...)

„Het aardige van deze film is naar mijn idee, dat het bijna een reflectie van de werkelijkheid is. Kijk maar in de krant: Amerika handelt illegaal met wapens, in Rusland probeert de president de lastigste KGB-mannen van zich af te schudden. Natuurlijk is alles in het verhaal fictie, maar helemaal onzin is het niet.” (...)

Voor wat betreft zijn toekomst heeft Dalton geen vastomlijnde plannen. Het komend najaar gaat hij in Londen het toneel weer op, dat staat vast, maar verder zegt hij: „Geen idee. Of er een volgende Bondfilm komt valt nog niet te voorspellen. De praktijk leert dat het zo’n anderhalf jaar duurt voor dat besluit valt.”

Dalton zou de rol van 007 graag nog een keer willen spelen, maar zesmaal optreden als Bond, zoals Moore en Connery deden, lijkt hem wat veel. „De films verschijnen met een snelheid van gemiddeld twee per jaar. Over tien jaar ben ik vijftig, dat is veel te oud, dat kan niet. Nee, ik zie verder wel. Een echte wens heb ik niet, ik wil alleen in staat zijn keuzes in mijn werk te maken. En verder houd ik van vissen. Het aardige van deze film is, dat hij me de kans geeft te vissen in alle uithoeken van de wereld.”

Een nieuwe toekomst met „The living Daylights”

Thans dus ook in maar liefst 66 Nederlandse theaters: „The living Daylights”, het nieuwste opwindende avontuur van James Bond, nu met het vastberaden gezicht van Timothy Dalton als een doortastende held in de kracht van z’n leven, met wie de wereld gerustgesteld de jaren negentig in kan; met Maryam d’Abo als de jongste en meest ontwapenende leading lady uit het rijke liefdeleven van 007;,  met Jeroen Krabbé in de rol van de corrupte dubbel gokkende KGB-generaal Koskov; de brutale stunts, de voortdurende spectaculaire acties, de vertrouwde doolhof van complotten en intriges. (...)

Het plot is nooit het allerbelangrijkste geweest in de Bond-films. Zolang het maar mooie voorzetjes geeft tot actie en dynamiek, als het maar voorziet in opwindende en oogstrelende panoramische beelden en vriend plus vijand gelegenheid biedt tot het laten ontploffen van grappen van niet-alledaagse allure, is het grootste deel van de pret al gegarandeerd. Een verschil met het tijdperk Roger Moore is dat nu ook de andere figuren daar nauwer in betrokken worden waar in het verleden 007 zelf het alleenrecht opeiste. Dat stijlverschil wordt zichtbaar in de bewegingen van de personages en het acteren waarvan dan ook meer wordt gevraagd. (...)

Typerend ook voor de gemoderniseerde benadering is de schurkenrol van Jeroen Krabbé, een creatie waarmee deze Amsterdammer voor een wereldpubliek hoog gaat scoren. Totnogtoe stond de Bond-boef ten voeten uit voor de absolute slechterik. De voor oost èn west corrupte Koskov van Krabbé gaat op tal van momenten door voor een wat meelijwekkend slachtoffer, soms zelfs voor een aardige en een beetje clowneske man en hij wordt een zelfverzekerde arroganteling wanneer de strijd zich in zijn voordeel lijkt te ontwikkelen.

Langs die patronen bouwt Jeroen Krabbé dat karakter op waarbij hij voor de wisseling van stemmingen zijn tegenstanders (en toeschouwers) steeds op het verkeerde been zet. De tastbare en onontkoombare boosaardigheid wordt aangedragen door zijn twee handlangers, van wie vooral Joe Don Baker als een ijzersterke louche wapenhandelaar en dealer in oorlogen een klassieke Bond-gestalte neerzet. Een troika dus in het kwaad. Maar James Bond werd er niet minder onverslaanbaar door.

Onwellevendheid van bekende Nederlanders

De continentale première van de nieuwe James Bondfilm „The Living Daylights” in het Amsterdamse Tuschinski-theater is een feestelijke gebeurtenis geworden. De aanwezigheid van vier vedetten uit de film, Timothy Dalton, Maryam d’Abo, Jeroen Krabbé en Joe Don Baker (die op het allerlaatste moment nog naar Nederland vloog), was daar zeker debet aan.

Ivo Niehe in 1987

Jammer is het dat zulke avonden hier altijd moeten lijden onder het optreden van zogenaamde bekende Nederlanders. Ivo Niehe werd in Tuschinski op ons losgelaten en ontketende op het toneel een pijnlijke amateuristische vertoning waarin misplaatste grappen en valse informatie op elkaar werden gestapeld. Hij beledigde Barbara Broccoli, dochter en volwaardige zakelijk partner van de grote producent Cubby Broccoli, door haar voor te stellen als een produktie-assistente en scoorde de onbeschoftheid van het seizoen door de leading lady van de film Maryam d’Abo volkomen te vergeten.

Wel verloor hij zich neerbuigend in aandacht voor de aanwezige „hoogwaardigheidsbekleders” die later in wellevendheid van hetzelfde niveau bleken te zijn. De film liep ten einde, de titels gleden nog over het doek, de sterren stonden op het punt het toneel te betreden maar de heren beschikten niet over enige beleefdheid en stoven de gang al op: Amsterdams gastheer Van Thijn voorop, gevolgd door de ministers Van Eekelen, De Korte en Nijpels. Op weg naar de hapjes?

Ze werden nota bene teruggestuurd naar de zaal waar het „normale” publiek, de echte liefhebbers, wèl bleken te weten hoe het hoort en de sterren een hartelijk applaus en een staande ovatie bezorgden.

HtnB.

Monogame James Bond begint zijn tweede jeugd

Door HANS BEEREKAMP
Terecht noemt producent ‘Cubby’ Broccoli zijn vijftien James Bond-films ‘de meest succesvolle serie uit de filmgeschiedenis’. In het Nederlandse bioscoopbedrijf worden de bezoekcijfers over een heel jaar doorgaans van de kanttekening voorzien dat het een jaar met of zonder een nieuwe Bond betreft. (...)

(...) de toon van de film, voor de vierde achtereenvolgende keer geregisseerd door John Glen, past zich aan bij de tweede jeugd van de hoofdrol. Het scenario is spannend, consistent en tot op zekere hoogte geloofwaardig. Daardoor bereikt The Living Daylights nagenoeg het niveau van Dr. No en From Russia With Love, nog steeds de beste Bond-films. Als de toenmalige 007, Sean Connery, niet de eerste James Bond geweest was, en de Britse geheim agent dus niet voorgoed gedefinieerd zou hebben, dan zou Dalton moeiteloos de beste Bond genoemd kunnen worden.

The Living Daylights , gebaseerd op een van de laatste nog ongebruikte korte verhalen van Fleming, is zo serieus dat men zich bijna zorgen zou gaan maken over de continuering van het commerciële succes. De cijfers van de eerste twee dagen in Londen wijzen echter op het tegendeel: weer heeft Bond huisrecords gebroken.

Direct na het land van herkomst, en een paar weken voor de Verenigde Staten, is The Living Daylights al in Nederland te zien. Die eer hebben we niet alleen te danken aan een bijzondere staat van dienst van 007 in onze bioscopen, waar het succes altijd nog iets groter is dan in andere Europese landen, maar ook wellicht aan een niet onaanzienlijke vaderlandse bijdrage. Iedereen hoort zo langzamerhand doordrongen te zijn van het feit dat Jeroen Krabbé een van Bonds tegenstanders speelt, de voor eigen rekening opererende KGB-generaal Georgi Koskov. Krabbé is een beminnelijke, hebzuchtige schurk, geen diabolisch meesterbrein. Hij is gemeen, egoïstisch en overleeft de laatste confrontatie met Bond, zodat een terugkeer zeker niet uitgesloten mag worden. Weinig Engelstaligen zullen vallen over zijn accent, dat onmiskenbaar meer Hollands dan Russisch klinkt. Door de successen van Rutger Hauer en Krabbé in Hollywood en Londen begint dat Hollandse accent steeds meer de traditie van teutoonse filmschurken te overvleugelen.

Vanuit een oogpunt van Holland Promotion is het Eindhovense aandeel in The Living Daylights misschien belangrijker. Philips Electronics ontwierp ter waarde van drie miljoen gulden geavanceerde spionageapparatuur, die door de filmmakers gratis gebruikt mocht worden, mits de naam Philips enkele keren in beeld zou verschijnen en de firma in advertenties gebruik kon maken van haar aandeel in de film. Met name voor de Noord- en Zuidamerikaanse markt schijnt die verbondenheid met de filmglamour zeer belangrijk te zijn. Zo zien we dus onder meer een digitale autoradio automatisch naar de golflengte van de politiezender verspringen en een sleutelring, die op het geluid van de eerste gefloten maten van Rule Brittannia een verdovend gas produceert. Philips’ grootste trots, een volgens de laatste technologische inzichten vormgegeven muur van videobeelden, valt bij die meer opzichtige bijdragen enigszins in het niet. (...)

Op een enkel punt is de herboren Bond echter inferieur aan de door Moore en Connery gevestigde norm. Met het oog op de door praktisch alle westerse regeringen gevoerde campagnes is Bond monogaam geworden. Dat mag maatschappelijk nuttig en noodzakelijk zijn, zulk gedrag klopt niet met de levensstijl van een voortdurend de dood trotserend geheim agent. Het lijkt wel of 007 verliefd is op zijn leading lady, een eerder vertederende dan gevaarlijke Tsjechische celliste, gespeeld door de ook al half-Nederlandse Maryam d’Abo. Nog ernstiger is de vervanging van Lois Maxwell als Miss Moneypenny, de moederlijke secretaresse van Bonds opdrachtgever M, door een jonge bloem wier schoonheid door een opzichtige bril niet verhuld kan worden.

De verjongingskuur van Bond is soms iets te ver doorgeslagen. The Living Daylights, keurig voorzien van een Russische en een Amerikaanse schurk om de détente niet in gevaar te brengen — en dat is dan ook alles wat we van het verhaaltje willen prijs geven — , geeft daarentegen zoveel nieuw elan aan de beproefde formule, dat niemand zich dit keer hoeft te schamen voor de gang naar de bioscoop die U anders ook wel gemaakt zou hebben.

Nieuwe Bond overtuigt maar mist oude charme

THE LIVING DAYLIGHTS. Regie: John Glen. Met: Timothy Dalton, Maryam d'Abo, Joe Don Baker, Kamran Shah en Jeroen Krabbé.

Heeft hij het, of heeft hij het niet? Dat was de brandende vraag die de fans van James Bond de afgelopen maanden bezighield, nadat zij gehoord hadden dat de Britse acteur Timothy Dalton in de huid van agent 007 zou kruipen. De liefhebbers kunnen gerust zijn, Dalton ‘heeft’ het, maar hij is wel anders.

De laatste Bond-vertolker Roger Moore was een echte gentleman, van wie de ironische glimlach niet van het gezicht te branden was. Hij liet zien dat je het werk voor de geheime dienst ook weer niet al te serieus moest nemen. Timothy Dalton is een echte agent, lachen gaat hem moeilijk af en zijn optreden is realistischer, misschien ook iets saaier en voorspelbaarder. Hij mist de natuurlijke uitstraling van Roger Moore. (...)

Met de gebruikelijke humor heeft de nieuwe hoofdrolspeler het zoals gemeld wat moeilijk. Gelukkig wordt dat gecompenseerd door andere acteurs. Met name Jeroen Krabbé is in zijn rol van de kwade genius Koskov uiterst komisch, zelfs op het koddige af. Dat ondergraaft zijn kwaadaardige uitstraling, maar verhoogt het kijkplezier.

Producent Albert Broccoli en het bioscoopbedrijf wachten in spanning af of de nieuwe Bond zal aanslaan. De laatste aflevering met Roger Moore was een groot succes, maar dat kan ook gelegen hebben aan de commercieel slimme zet om popster Grace Jones een rol te geven. Zo’n toegevoegde publiekstrekker ontbreekt nu, en Timothy Dalton zal in zijn eentje moeten bewijzen dat de formule ook een nieuwe generatie kan bereiken.

James Bond is een fenomeen, een genre apart, dat leunt op spectaculaire effecten, kleurige buitenlandse locaties en ingenieuze achtervolgingen. Al die ingrediënten zitten ook in The Living Daylights, nu maar afwachten of de nieuwe mix ook aanspreekt.

ROB DE KAM

Herhaling is basis James Bond-succes

(...) Het risico opzoeken, maar nooit gevaar lopen. Zoals Tarzan met een gerust hart een stel krokodillen tegemoet zwemt, zo loopt Bond zonder probleem, in een net pak en gekamd haar, een mijnenveld in. Maar dat is juist de charme van dit soort films. Het is zo onwerkelijk dat wegdromen verplicht is. Toetsen aan de werkelijkheid maakt niet de film maar de kijker ridicuul. De verhaalinhoud doet er niet toe. Het verhaal is slechts verplicht daar anders Bond geen avonturen kan beleven. (...)

(...) De nieuwe Bond is haast angstaanjagend monogaam. Zo heeft Bond geen enkele belangstelling voor de aantrekkelijke secretaresse. Bijna krijg je de indruk dat er iemand van de Aids-campagne heeft meegeschreven aan het scenario. Niet de seks maar de liefde staat voorop.

Deze keus komt de film zeker ten goede. Hoewel seks een boeiende hobby is en zeker actie met zich meebrengt, legt het de zaak wel stil. Daarbij komt dat de erotiek van de Bond-films wel erg ouderwets is geworden. Weglaten is een goede keus gebleken en maakt de film minder brokkelig. (...)

Toch mist de nieuwste Bond-film de sprankeling van de meeste vorige. Niet in de laatste plaats omdat Sean Connery toch de enig echte Bond is en blijft. (...)

Connery heeft de uitstraling van de man die alles altijd onder controle heeft, maar tegelijk alle gevoelens van een mens heeft. Hij is bijzonder, maar met een haast alledaagse herkenbaarheid. De nieuwe Bond, Timothy Dalton, moet dat ten enemale ontberen. Hij heeft het niet in zich om ook maar in de buurt van de schaduw van Connery te komen.

Roger Moore had die gave wel, maar ook hij heeft nooit Connery echt van de eerste plaats kunnen verdrijven. Moore bleef toch tweede keus. Waarschijnlijk zal de nieuwste Bond-vertolker Timothy Dalton net zo vaak Bond spelen als George Lazenby: één keer. James Bond is ook geen rol maar een fenomeen. Zoiets kunt je niet leren, dat moet je in je hebben.

Voor het Nederlandse publiek mag het meespelen van Jeroen Krabbé als de Rus Koskow, die grote belangstelling voor Westerse waarden koestert, niet onvermeld blijven. Niet zijn eerste buitenlandse rol, maar tot nu toe wel zijn belangrijkste. Het is aan het genre eigen dat de personages nooit echt tot leven komen, maar dat meegeteld heeft Krabbé toch een weinig geloofwaardig personage neergezet. Na enige scènes komt het idee opzetten dat Krabbé slechts met één gevoel speelde: dat ik aan deze film mee mag doen! Een gemiste kans, want in Jumping Jack Flash speelt hij wel geloofwaardig een duister personage waarin hij op pakkende wijze humor weet te leggen. Krabbé kan het wel maar heeft het niet gedaan.

The Living Daylights is als een geslaagde Bond-film aan te merken en de liefhebbers komen vol aan hun trekken. Van 007 zullen we in de toekomst zeker nog horen.

Ronald van Eerten

Sterk stuntwerk in nieuwste James Bond- film

(...) Timothy Dalton houdt de toorts en de bond-koorts brandend in The living daylights geregisseerd door John Glen. Zoals gewoonlijk krijgt de eerstverantwoordelijke man van de Bond-films assistentie van honderden medewerkers, van wie de stuntlieden een superstatus innemen: het publiek komt vooral voor de nog nimmer vertoonde klapper, voor de snelheid waarmee de vaak moorddadige handelingen zich voltrekken. John Glen stopte The living daylights er vol mee.

Boven Gibraltar dropt hij parachutisten, die de puntige rotsen onder zich weten en het diepe water van de Middellandse Zee. Zogenaamde Tsjechische grenspolitie krijgt te maken met de nieuwste wapens en (Britse) vindingen op technisch- en lasergebied. De Russen worden per traditie in de Bond-films bij de neus genomen door de veel handiger westelijke klassevijand, hoewel Jeroen Krabbé, als altijd enthousiast acterend, in de rol van een dubieuze Sovjet-generaal geruime tijd op hetzelfde niveau tegenspel biedt. De camera’s werden opgesteld in Oostenrijk, de Verenigde Staten, Engeland en Marokko, ook de locatie voor de opnamen die zich in Afghanistan afspelen. Drugs- en wapenhandel hebben de echte boeven uit vorige films verdrongen. Het verschil tussen goed en kwaad is niet zo duidelijk aangegeven in deze film.

Daltons vlucht uit het bedreigde gebied, samen met de frêle Maryam d’Abo en achternagezeten door een echte killer, inspireerde de bedenkers van de filmstunts tot, letterlijk en figuurlijk, een hoogstandje, waarbij de kijkers met hoogtevrees beter de ogen kunnen sluiten. Dalton heeft de vuurproef doorstaan, hoewel wij wel de droge, afstandelijke humor hebben gemist van een Connery en een Moore, routiniers die met een knipoog of een grimas een scène boven zichzelf konden verheffen. In een volgende film, als ook Dalton meer lef heeft gekregen, kan hij ook in dit opzicht een volwaardige Bond worden.

SYMEN KINGMA

25 jaar James Bond

Roger Moore, de vorige James Bond, presenteert vanavond (Nederland 1, 22.00 uur) vanaf verschillende lokaties fragmenten uit Bondfilms van de afgelopen 25 jaar. In die fragmenten spelen Scan Connery en hijzelf (en in mindere mate George Lazenby) de hoofdrol. Ook fragmenten van de nieuwste Bond ‘The living daylights’ met met in de hoofdrol de nieuwbakken Bond Timothy Dalton. Op de filmpagina van de Vrijdagbijlage staat een uitgebreid verhaal over 25 jaar James Bond. Van ‘Doctor No’ tot ‘The living daylights’.

(...) Timothy Dalton is een waardig opvolger van Connery en Moore. Hij maakt 007 zelfs een beetje menselijker en warmer dan zijn afstandelijke voorgangers. Krabbé als de dubbel-spel spelende Koskov doet wat klunzig aan. Ik weet niet of het script het zo voorschrijft, maar Koskov is eerder een zielige dan een doortrapte slechterik, een beetje belachelijk zelfs. Verder ontbreekt het niet aan mooie stoeipoezen en technische snufjes die zo kenmerkend zijn voor de Bondfilms. Na vijfentwintig jaar is 007 nog steeds goed voor een avondje pretentieloos amusement.

Gemma Wildenberg.

Al bijna een half miljoen bezoekers Living Daylights

Van een onzer verslaggevers
AMSTERDAM, donderdag
De nieuwe James Bond film The Living Daylights loopt als een trein. Volgens filmverhuurbedrijf UIP in Amsterdam zijn er in precies twee weken 400.000 bezoekers geweest.

Dit bezoekersaantal ligt tussen de 5 a 10 procent hoger dan bij de voorlaatste Bond-film A View to a Kill. De vergelijking wordt wat bemoeilijkt doordat de toegangsprijzen voor A View to a Kill wat lager waren.

The Living Daylights is te zien in 67 bioscopen in 63 steden.

James Bond-akteur krijgt smartegeld

LONDEN — Acteur Timothy Dalton, de nieuwe James Bond, heeft een onbekend bedrag aan smartegeld toegewezen gekregen door een rechtbank omdat het zondagsblad News of the World had geschreven dat hij ontslagen was als de nieuwe vertolker van de Britse geheim agent 007. Dalton wil het geld bestemmen voor het National Youth Theater in Groot-Brittannië.

De advocaat van Dalton, David Beuselinck, zei dat de onthullingen in de krant op niets gebaseerd waren. In maart vorig jaar schreef de krant het gewraakte artikel onder de kop “Tijd van komen en gaan voor 007”. De advocaat van de uitgever van News of the World en de toenmalige uitgever David Montgomery hebben het artikel inmiddels betreurd. Ook zal de krant de gerechtskosten betalen.

Rode Kruis tegen James Bond-film

Van onze kunstredactie
GENEVE — Het Internationale Comité van het Rode Kruis (ICRC) in Genève maakt bezwaar tegen het feit dat in de jongste James Bond-film The Living Daylights zonder toestemming gebruik is gemaakt van het Rode Kruis-embleem.

In enkele scènes van de film zijn emblemen van het Rode Kruis te zien op zakken waarop staat dat ze geneesmiddelen bevatten maar waar in werkelijkheid opium in zit. Ook is het Rode Kruis-embleem te zien op helikopters die overduidelijk geen medische missie uitvoeren.

Grote rollen voor Krabbé

door Henk ten Berge
AMSTERDAM, maandag

Dat het internationale succes voor acteur Jeroen Krabbé niet is opgehouden bij zijn rol in de James-Bondfilm „The Living Daylights”, is nu duidelijk geworden: voor maar liefst twee grote buitenlandse produkties tegelijk is hij gecontracteerd. In oktober speelt hij in New York met de Amerikaanse ster Amy Irving (ook bekend als de echtgenote van Steven Spielberg) de hoofdrollen voor een grote komedie, die volgend jaar in de bioscopen komt. En kort daarvoor zijn dan de opnamen voltooid van de Engelse televisieserie „After the war”, waarin hij één aflevering lang een hoofdrol speelt met een minutenlange monoloog. Die serie wordt gemaakt door hetzelfde team dat eerder „Glittering Prizes” produceerde.

Zijn optreden in de Bondfilm, die in Nederland al binnen zes weken meer dan één miljoen bezoekers trok, heeft Jeroen Krabbé een stroom van aanbiedingen opgeleverd. „Onzin-films weiger ik, zelfs als er heel veel geld mee gemoeid is. Ik ben o.a. gevraagd voor Rambo III. Ik vind zulke films getuigen van slechte smaak, dergelijke rollen zouden mijn carrière alleen maar schaden. De rollen waarvoor ik deze herfst een tijdje moet pendelen tussen New York en Londen zijn mijn ideaal: afwisselende karakters, goede verhalen en entertainment op niveau,” aldus de Nederlandse acteur, die door de James-Bondfilm zo bekend is geworden dat hij tegenwoordig als een bezienswaardigheid door Amsterdam wandelt.

(…) Onder de erkenning dat zijn „Robocop” een geraffineerd stuk vakwerk is, kan niemand uit. Hij voerde er enkele weken de Top-Tien van Amerika mee aan. Pikant genoeg werd hij van die positie verdreven door „The living daylights”, de James Bond-film met... Jeroen Krabbé. Dat bracht Verhoeven tot de verzuchting: „Dat uitgerekend een landgenoot en een goede vriend me daarvan moet verdrijven! (…)

(…) 'Gewone' Gouden Harten waren er voor onderen anderen Nelly Frijda, die haar uitverkiezing heeft te danken aan haar 'smeerpoetsrol' in het kassucces 'Flodder'. In dezelfde sector Film werd Jeroen Krabbé beloond voor zijn schurkenrol in de James Bond-film 'The Living Daylights'. In verband met nieuwe filmverplichtingen in Amerika kon de Amsterdamse acteur niet aanwezig en nam zijn moeder (Margreet Crommelin-Reiss) de ereprijs in ontvangst. (…)

FLODDER SUCCESVOLSTE FILM VAN HET JAAR

Van onze filmredactie
AMSTERDAM, donderdag
Met een recette van 26 miljoen gulden is „Flodder” het afgelopen jaar de grote winnaar geworden in de strijd om de gunst van het bioscooppubliek. Rond drie miljoen kijkers bezochten de familiefilm van regisseur Dick Maas en producent Laurens Geels.

Met die drie miljoen kijkers (gerekend vanaf de première vorig jaar december) neemt Flodder alleen al een vijfde van het (waarschijnlijke) totale bezoekersaantal van het afgelopen jaar voor zijn rekening. Omdat de cijfers van december bij de Nederlandse Bond voor Bioscoop en Filmondernemingen nog niet verwerkt zijn kan er geen totaalbeeld worden gegeven, maar men rekent er bij de NBB op dat het aantal bezoekers dit jaar niet ver af zal liggen van de vijftien miljoen, die vorig jaar de kassa’s passeerden.

Een positieve impuls aan de totaalcijfers van het afgelopen jaar gaven in december met name ‘The Last Emperor’ en ‘Dirty Dancing’. In de grote steden deed deze maand ook ‘Innerspace’ het goed. ‘Dirty Dancing’ slaat bij de jeugd over het hele land bijzonder aan. In vier weken tijd trokken de op dansmaat gesneden avonturen van een jong meisje in een zomerkamp 250.000 bezoekers.

Gezien het feit dat ‘The Last Emperor’ vanwege de lengte van de film slechts een keer per avond vertoond kan worden is een toeschouwersaantal van 180.000 in drie weken tijd extra opzienbarend. Het aantal theaters dat Bertolucci’s epos over het leven van de laatste keizer van China vertoont is inmiddels uitgebreid van 15 naar 25. Zo succesvol was de film in december, dat de recettes vergelijkbaar zijn met die van ‘Flodder’ in het afgelopen jaar.

Ook ‘Oei Ciornie’ trekt dagelijks volle zalen, maar doet dat noodgedwongen in minder theaters. Aanzienlijk minder belangstelling is er voor de Nederlandse relatiekomedie ‘Donna Donna’. Dat er om wansmaak niet gelachen wordt bewijst Mel Brooks science-fictionparodie „Space Balls”, die onmiddellijk na de lancering neerstortte.

FILM TOP TIEN 1987
1. Flodder 2. The Living Daylights 3. Beverly Hills Cop II 4. Platoon 5. Children of a lesser god 6. Dirty Dancing 7. The Last Emperor 8. Police Academy IV 9. The name of the rose 10. Ex aequo: Hector/ Crocodile Dundee

James Bond trouwt zijn Vanessa

De actrice Vanessa Redgrave zal binnenkort in het huwelijk treden met de James Bond-ster Timothy Dalton. Vanessa en Timothy hebben al zestien jaar lang een stormachtige relatie met elkaar, maar nu vertellen vrienden dat het paar eindelijk een trouwdatum heeft vastgesteld.

De 50-jarige Vanessa leerde haar 40-jarige minnaar in 1971 kennen op de set van de film ‘Mary, Queen of Scotts’. Sindsdien speelde het paar ook vaak samen in diverse toneelprodukties.

Timothy en Vanessa wonen nog geen kilometer bij elkaar vandaan. Vanessa, moeder van drie kinderen, scheidde in 1967 na vijf jaar huwelijk van de regisseur Tony Richardson, van wie ze twee kinderen heeft. In 1969 kreeg ze een derde kind van haar toenmalige minnaar, de acteur Frank Nero. De vrijgezel Timothy Dalton won destijds de strijd om de opvolging van Roger Moore als James Bond. Daarmee werd Dalton met zijn veertig jaar de jongste James Bond in de geschiedenis van agent 007.

Timothy Dalton opnieuw Bond

HOLLYWOOD – De Britse acteur Timothy Dalton, succesvol tegenspeler van Jeroen Krabbé in ‘The Living Daylights’, gaat zijn tweede James Bond-film maken. Producer Albert R. Broccoli maakte in Hollywood bekend dat Dalton de hoofdrol zal spelen in de zestiende James Bond-film ‘License Revoked’, die onder regie van John Glen vanaf half juli in Mexico City, Key West (Florida) en in de Londense Pinewood Studios wordt opgenomen. De première van ‘License Revoked’ is in de zomer van 1989.

Nieuwste James Bond weer het aanzien waard

Net als de filmindustrie vindt het videovak het elk jaar opnieuw prettig om de nieuwste James Bond-film te kunnen aankondigen. Welnu, het is zover. De meest recente avonturen van agent 007, verpakt in de smakelijke en succesvolle bioscoopfilm The Living Daylights, zijn vanaf deze week ook op video (Warner Home Video) mee te beleven. Dat wordt dus een verplichte gang naar de videotheek, te meer daar een van de hoofdrollen wordt gespeeld door onze eigen Jeroen Krabbé. (...)

De film begint meteen al goed met een ademstokkende luchtlanding op de rotsen van Gibraltar. Een militaire oefening of een echte spionnenjacht, dat is niet onmiddellijk duidelijk, maar als de eerste slachtoffers vallen en agent 007, die we al snel tussen de para's herkennen, letterlijk het diepe in moet, dan weten we dat twee uurtjes actie van de bovenste plank ons wachten.

Leuk is ook het aandeel van Jeroen Krabbé. Hij is de schurk in het verhaal, en dat is minstens zo'n belangrijke rol als die van James Bond. De tweede hoofdrol eigenlijk en, zoals bekend, zijn legendarische schurken hem voorgegaan. Toch krijgen we van deze Koskov niet meteen hoogte. Is hij nou een echte Rus en ‘dus’ een slechterik, of een Rus die het zijne denkt van Het Systeem en een dus in westerse ogen redelijk beschaafd en betrouwbaar mens.

De geheimzinnige, beeldschone celliste van het Tsjechische strijkorkestje (Myriam d’Abo) is dat ook niet helemaal duidelijk, hoewel wij over haar ook zo onze twijfels hebben. Speelt zij wellicht dubbelspel — en dan niet op de cello — en weet zij bijvoorbeeld iets meer van de bomaanslag die onder Koskovs ogen wordt gepleegd? En waarom gedraagt ze zich zo schichtig? (...)

Zoals gewoonlijk is de nieuwe James Bond-film weer zéér het bekijken waard. Ook al gaat iets van het effect van het grote bioscoopdoek verloren, de sfeer en het tempo van het verhaal blijven, en dat zijn juist de grote troeven.

TON DE ZEEUW

(...) James Bond krijgt in zijn nieuwe avontuur ‘License provoked’, waarvoor deze week in de hitte van Mexico de opnamen beginnen, een muzikale tegenstander: Robert Davi, een voormalige operazanger. Tegenover Timothy Dalton, die opnieuw aantreedt als 007, speelt hij onder de naam Franz Sanchez een Duits-Latijnse schurk die in Zuid-Amerika regeringen probeert omver te werpen vanuit een machtspositie, zoals in het verleden dr. No, Goldfinger en Blofeld innamen. Bond-producent Cubby Broccoli lichtte aan de vooravond van zijn nieuwe produktie zijn keuze telefonisch toe: „Het verhaal wijkt nogal af van ‘The living daylights’, waarin jullie Jeroen Krabbé zo'n fantastische boef speelde. Het gaat nu om drugshandel en de politieke gevaren daarvan. Deze boef is ook niet een eenling zoals Krabbé, maar de spil van een intimiderende organisatie zoals we die in vroegere Bond-films regelmatig hadden. Robert Davi kende ik van wat kleinere filmrollen. Hij speelde in ‘The Goonies’ van Steven Spielberg en in ‘Raw deal’ met Arnold Schwarzenegger en was in enkele Amerikaanse televisieseries te zien.” (...)